sobota, 8 stycznia 2022

Największy obraz Jana Matejki. „Dziewica Orleańska” czyli „Joanna d’Arc”

Największy obraz Jana Matejki to „Dziewica Orleańska” czyli „Joanna d’Arc”, którego powierzchnia to ponad 47 metrów kwadratowych, zaś dla porównania „Bitwa pod Grunwaldem” ma „tylko” 42 metry kwadratowe. 

Matejko pierwotnie dzieło to chciał darować narodowi francuskiemu jako „Dar narodu polskiego”, co opisał w pamiętniku. 

"Ponieważ kraj nasz, z liczną we Francyi emigracyą, doświadczał, przez dłuższy szereg lat, wiele od Francuzów współczucia i gościnności, a wielu z emigrantów naszych, otrzymywało tam zapomogi i wsparcia na utrzymanie swoje; przeto dla wyrównania, jak mówił Matejko, zaległych z Francuzami rachunków i wdzięczności, przedsięwziął darować Francyi, wielki obraz Joanny d’Arc". 



Obraz został wysłany na wystawę do Paryża, jednak nie znalazł tam uznania publiczności i krytyki.  

Znalazł się jednak polski miłośnik sztuki - Edward hr. Raczyński, który zakupił obraz w 1897 roku, już po śmierci artysty od spadkobierców. W pałacu w Rogalinie, wybudowano specjalną galerię o odpowiednich wymiarach, by monumentalne dzieło zmieściło się.


Więcej oraz zdjęcia:  https://lubicki.art.pl/malarstwo-historyczne/najwiekszy-obraz-jana-matejki-dziewica-orleanska-czyli-joanna-darc/

Fotografia 1 - szkic Dziewicy Orleańskiej fragment, 2 -Dziewica Orleańska ekspozycja fragment; 


czwartek, 6 stycznia 2022

Wiele zapożyczeń z innych religii w Biblii.


Religie świata a Biblia - plagiat w Biblii - program wykazał wiele zapożyczeń z innych religii. 

W Biblii występuje wiele zapożyczeń z innych kultur oraz religii, m.in. z Mezopotamii, Egiptu czy starożytnego Bliskiego Wschodu. Starożytne plemiona czciły, co mamy przekazane w Biblii, również innych bogów, głównie Baala, Aszerę i Astarte, a więc bóstwa kananejskie, które zwalczali kolejni prorocy izraelscy. Należy przy tym pamiętać, że w naszym kraju od tysiąca lat dominuje jedna religia i instytucja tej religii. Struktury Kościoła odgrywają ważną rolę w procesie kształcenia społeczeństwa. W interesie Kościoła, jego kleru i ludzi z nim związanych było i jest takie nauczanie w szkołach, by służyło ich interesom, zachowaniu ich pozycji w państwie i społeczeństwie. 

Głównym bóstwem wszystkich zachodnich plemion semickich był El, który w Biblii występuje jako Elohim, co jest liczbą mnogą od El. Dlatego mamy w judaizmie dwie tradycje: jahwistyczną i elohistyczną. U Semitów termin El z czasem zaczął być rozumiany jako Bóg, bóstwo. Te plemiona czciły, co mamy przekazane w Biblii, również innych bogów. 

W Egipcie, w którym żyła niemała diaspora żydowska, była w jego niewoli przez dłuższy czas i musiała przesiąknąć kulturą egipską. Dowodzi tego choćby postać Mojżesza, który jest prorokiem i który miał się spotkać z Jahwe i przyjąć od niego nowe nauki. Mojżesz to postać tajemnicza, prawdopodobnie nie był Żydem, lecz Egipcjaninem. Został przejęty przez dwór faraona – opieram się na Biblii – kiedy miał trzy miesiące, i tam się wychowywał. Został więc wychowany w kulturze egipskiej i wierzeniach Egipcjan. Nie mówił po hebrajsku i reprezentował kulturę egipską. To widać nawet później. Kiedy ma objawienie Jahwe, Mojżesz mówi: "Jestem ciężkiej mowy i ciężkiego języka". Dlaczego? Bo nie znał hebrajskiego albo znał go bardzo słabo.

W tradycji Egiptu był taki ważny epizod w czasie panowania faraona Amenhotepa IV, co znaczy "Amon się cieszy". Amon był wtedy głównym bogiem egipskim. Amenhotep wprowadził rewolucję religijną, przyjął nowe imię, Echnaton ("miły Atonowi"), i zaczął głosić chwałę jednego boga, Atona. Wprowadził więc monoteizm w Egipcie, stąd Mojżesz zaszczepił w plemionach semickich monoteizm. 

Biblia to nie tylko święta księga, ale również kronika tego narodu. Jak silne były wpływy religii ludów Mezopotamii na plemiona semickie, w Biblii są mocno zarysowane. Ważną postacią jest tu Abraham, który wyruszył z Ur do Harranu, a potem na tereny późniejszej Palestyny. 

Biblię datuje się na 1200 r. p.n.e., w tym czasie powstały tylko pewne jej fragmenty. Natomiast cały tekst był tworzony przez kolejne pokolenia. Na przykład Księga Daniela powstała dopiero w II w. p.n.e.

Biblia przejęła z Mezopotamii, np. z Babilonu dużo. Od czasów, kiedy wyłoniło się państwo babilońskie, dzięki Hammurabiemu w XVIII w. p.n.e., wśród dawnych, znanych bogów Mezopotamii (takich jak Anu, Enlil, Enki, Izyda) pojawiła się nowa postać – bóg Marduk. Żeby wyjaśnić, skąd się wziął i dlaczego stanął na czele panteonu, spisano poemat o stworzeniu świata "Enuma elisz", pochodzący prawdopodobnie z XVII-XVI w. p.n.e. 

To w Biblii pojawia się wątek Noego. Biblijny Noe to odpowiednik sumeryjskiego Utanapisztima, z opowieści o Gilgameszu, któremu bóg Enki miał polecić zbudowanie statku – arki i zgromadzenie w nim rodziny oraz zwierząt. Czyli mamy tu spuściznę sumeryjsko-babilońską, która trafiła do Biblii. 

W wierzeniach egipskich człowiek został ulepiony z gliny przez Chnuma lub Ptaha, jak garnek z gliny, co jest oczywiste i znane też z Biblii. 

Cały artykuł dostępny:  https://wiadomosci.onet.pl/kraj/plagiaty-w-biblii-program-wskazalby-zapozyczenia-w-bardzo-wielu-miejscach/j6jl0fm

Więcej, dyskusja: http://www.historycy.org/index.php?showtopic=94975

Foto: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Holy_bible_book.jpg